Reakcja ludności
Bikiniarze swoim wyglądem postępowali na przekór ówczesnym władzom komunistycznym, a ich ekscentryczny wygląd stanowił prowokację. Dzięki niemu mogli nie tylko wyróżnić się w tłumie, ale też tym sposobem przekazać swoje treści ideologiczne.
Z czasem bikiniarze zaczęli być uznawani za chuliganów, złodziei oraz przestępców. Dane przekonania panujące wśród ludności były na rękę władzy, która zachęcała do ścigania i upokarzania przedstawicieli tej subkultury, a także do składania anonimowych donosów.
Propaganda często oskarżała bikiniarzy o zakłócanie spokoju publicznego, przedstawiała ich jako pijaków i nieuków, chwaliła zwalczające ich działania młodzieży robotniczej, wyśmiewała ich styl, kazała nie tylko lekceważyć, ale też „otoczyć powszechną pogardą i pędzić precz”.
Kampania antybikiniarska (na podstawie filmu ,,Bikiniarze")
W okresie powojennym obowiązywały bardzo rygorystyczne zasady nadane przez władze komunistyczne. Wszyscy musieli ubierać się jednakowo - najczęściej w szare, stonowane kolory, żeby się zbytnio nie wyróżniać. Nie wolno było słuchać jazzu oraz grać m.in. na saksofonie, którego posiadanie w filmie porównano z posiadaniem broni. Za odstępstwo od zasad groziło więzienie.
W jednej z pierwszych scen filmu została ukazana walka milicji z bikiniarzami. Straże robią nalot na miejsce imprezy młodzieży, a następnie rozcinają ich ubrania oraz obcinają im włosy, dochodzi nawet do bijatyk. Wato wspomnieć, że obie te grupy były w podobnym wieku. To idealnie obrazuje jak młode pokolenie walczyło w imię swoich poglądów, co było powodem licznych podziałów między nimi.
Skutki działań bikiniarza nie dotykały wyłącznie jego samego, ale też jego bliskich. W filmie młodszy brat głównego bohatera - Melsa, zostaje pobity właśnie z powodu przynależności brata do subkultury, a matka jego dziewczyny Polzy jest zwolniona z pracy.
Źródła:
Film ,,Bikiniarze"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz